Bata Pa Si Garry

Esputing kaayo si Garry ning Dominggoha. Gikan pa siya nga nisimba sa Basilica del Sto. Niño. Mipalit siyag tulo ka pulang rosas nga gisulod sa inadurnohang plastik. Unya misulod siya sa La Nueva Grocery aron pagpalit og usa ka gamayng karton sa tsokolet. Gitan-aw niya ang iyang relo sa wala niyang bukton. Alas singko pasado na sa hapon. Mahimut-on siya nga naghunahuna kang Malen, ang matahom nga dalaga nga nagpuyo di layo sa ilang balay.

Kinse anyos pa si Garry ug anaa sa ikatulong tuig sa hayskul. Sigon sa nahibaw-an niya, si Malen nagkuha og narsing sa CNU ug mo-gradweyt na sunod tuig. Apan niturok ang liso sa linghod nga gugma ni Garry sa dalaga dihang nagkaila sila sa disko nga gihmo sa ilang barangay nunot sa kapistahan sa ilang patron nga si San Vicente Ferrer. Nihangyo niadto si Garry nga makigsayaw kang Malen ug wa siya balibari niini. Sukad niadto kanunay nang atangan ni Garry si Malen kon moadto na kini sa eskuylahan. Iya kining kuyogan ug magkasakay sila sa dyip kay atbang ra man ang ANS, diin siya magtungha, ug ang CNU.

Dihay usa ka gabii nga wa mahikatulog si Garry. Nag-alindasay siya sa iyang higdaanan. Didto sa iyang hunahua ang panagway ni Malen nga madanihon. Gusto niyang ika-estorya si Malen. Gikuha niya ang iyang selpon ug gitulpok ang numero ni Malen nga nihatag niini kaniya usa ka higayon niana samtang sila nag-atang og dyip.

“Hello?” tingog sa ka babaye ang nabati ni Garry.

Malen?” ni Garry.

“Yes. Who's this?”

“Si Garry ni.”

“Uy, Garry, what's up?”

“I just want to hear your voice.”

“Buing! Ngano bitaw...?”

“Nagtuon ko, uy. May exam ko ugma.”

“Nakasamok diay ko. Sige, good night na lang.”

“Katulog na Garry, uy, aron motubo ka!” Mikagiki si Malen dayong off sa iyang selpon.

Nasakitan og gamay si Garry sa katapusang pulong ni Malen kay bisag di na siya motubo sa gitas-on niya karon nga five-five, taas siya og mga tres pulgadas kay kang Malen. Unya gipiyong niya ang iyang mga mata.

Misakay si Garry sa dyip pauli sa ila. Diha siya mopara sa dapit di layo sa ilang Malen. Naglakaw siya paingon sa balay sa dalaga. Diha na siya sa tugkaran dihang nakita niya didto sa kayda si Malen nga may gika-estoryang usa ka lalake. Gusto ni Garry nga mahibaw-an kon unsay ilang gipanagsultihan. Mao nga mabinantayon siyang misuong sa silong tungod sa kayda. Kalit nabuhian niya ang mga rosas ug nahulog kini sa yuta. Iyang gisipitan sa ilok ang karton sa tsokolet ug gipunit ang mga bulak.

“Nangulitawo na si Garry nimo, Len?” tingog sa lalake.

“Wa, Frank, uy. Amigo ra mi ana niya. Silingan god,” matod ni Malen.

“Aw, abi nakog nangulitawo,” sa lalake. “Unya ako, anus-a ko nimo sugta?”

“Unya na, uy, kon makagradweyt nako. Mo-take pa ra ba kog board. Ug ikaw... naghuwat pa sa imong CPA exams. Igo na nga close friends kita pagka karon.”

“Hibaw-i baya, Len, nga di magpareho ang panahon. Basig mangulitawo si Garry nimo ug madani niya imong pagbati. Gwapo ra ba nang bataa.”

“Ay, di na mahitabo, Frank. Kabata pa ni Garry! Nagtutoy pa man tingali na sa iyang Mama!” ni Malen nga mitukikig katawa.

Morag giadlip sa hait nga kutsilyo ang kasingkasing ni Garry. Kahilakon siya sa pagbiaybiay sa dalaga nga iyang gihigugma sa hilom. Karon untang gabhiona mopadayag na siya sa iyang gibati ngadto kang Malen. Mihukom na lang siya nga di na mopadayon. Hinay siyang mipahilayo sa balay nilang Malen. Samtang naglakaw nalabyan niya ang usa ka basurahan. Gilabay niya ang mga pulang rosas ngadto sa nagtipun-og nga mga biyang plastik. Unya giukban niya ang karton sa tsokolet. Mipunit ug usa ka piraso ug misugod pagkaon. Nagpanilap siya. Lami diay ang tsokolet nga iyang gipalit alang unta kang Malen.