Ambus

Henry Y. Mañus
179 Basak-Iba, Lapu-Lapu City

KUSOG na kaayo ang pitik sa akong kasingkasing gumikan sa tumang kakulba. Gitan-aw ko ang relo sa wala kong pulso ug nakita kong minos kinse na lang una mag-alas utso sa kabuntagon. Mao kining orasa ang giingon sa akong amo nga si Bos Ronie nga iagi sa awto nga giluwanan sa iyang kaatbang sa negusyo nga si Mr. Marko padulong sa opisina niini. Mao kini ang hinungdan nga nia ako karon dinhi sa hilit nga dapit sa eskina Locata, nagtago ug nagpaabot kang Mr. Marko. Kinahanglan nga matuman ko ang sugo sa akong amo kay dakong kantidad ang makuha ko human niini.

Milabay ang pipila ka gutlo ug nalantawan ko sa unahan ang bulok itom nga awto nga nagkaduol sa akong gitagoan. Maoy pulong ni Bos Ronie nga itom ang bulok sa kotse ni Mr. Marko. Giinggansa ko dayon ang armalayt nga akong gikuptan ug gition sa nagkaduol nga sakyanan ang sumbohan niini. Ug dihang nasuta ko nga kang Mr. Marko gayud kini pinaagi sa plaka, gipaarakan ko dayon kini sa mga bala sa armalayt. Gihurot kog pabuto ang tanang bala sulod sa magasin sa armas aron segurado gayud nga matudas ang tanang pasahero sa sulod. Dili makita ang mga tawo sa sulod sa awto kay itom kaayo ang bildong bentana. Mitulilik diha-diha ang awto ug nabangga sa sementadong paril.

“Natudas na si Mr. Marko, Bos Ronie!” hunghong ko sa dala kong selpon, nagpahibalo sa akong amo bahin sa iyang sugo nako.

“Good work, Ricky!” ni Bos Ronie nga mibahakhak. “Sibat dayon diha ug kuhaa ang salapi nga atong gikasabutan diri sa balay!”

Malipayon kong mipauli sa amo gikan sa balay ni Bos Ronie. Dala ko ang dakong kantidad nga salapi. Giuli ko sab ngadto sa akong amo ang armalayt.

Paghiabot ko sa among balay maoy akong nakita ang akong manghod nga si Jerry nga naglingkod sa sopa. Pula ug luhaan pa ang mga mata niini. Duha lang kaming managsuong lalake.

“Unsay nahitabo, Dong Jerry?” sukot ko kaniya. Gibati kog katingala tungod kay wala ko Makita ang among inahan.

“Nadisgrasya ang awto nga gidrayban ni Papa, Noy Ricky!” tubag ni Jerry nga nanarapo sa iyang mga luha. “May nanawag dinhi sa balay ug nagpahibalo sa nahitabo. Ug tua nila dad-a si Papa sa Locata Hospital!”

“Ayawg kaguol, Dong Jerry,” alam-alam nako. “Karaan nga drayber ang atong amahan. Gani mao man kining trabahoa ang iyang gibuhi nato gikan pa kaniadto. Dinhi ka lang kay adtuon ko siya sa ospital.”

PAGHIABOT ko sa ospital midiretso kog sulod sa emergency room. Didto nakita ko si Mama nga nagtalikod. Naghukdong siya atubangan sa duguon nga lawas sa akong amahan. Sa pikas nga kama usab nakita ko ang duguon nga tawo nga naghigda.

Desente ang gisul-ob niini ug daw dili kini ordinaryong tawo.

Sama kang Papa gitabang usab siya sa mga nars ug doktor.

Milakang ko paduol kang mama, apan kalit kong nahaurong dihang may misulod nga duha ka unipormadong pulis. Gisugat sila sa usa ka lalake nga nagsul-ob og lubos puti.

“Siya ang drayber, Sir!” matod sa lalake nga nagsul-ob og puti, dayong punting sa iyang tudlo ngadto sa akong amahan. Unya miliso kini paatubang sa pikas kama ug mitudlo, “Siya usab ang presidente sa kompaniya nga nabiktima sa ambus… si Mr. Marko!”

Daw nalusno ang kalibutan ug midakdak kanako dihang nabati ko ang mga pulong sa lalake nga nagsul-ob og puti. Unya naamguhan ko na lamang nga milakang paduol sa mga pulis. Giangkon ko ang krimen sa ilang atubangan ug sa atubangan usab sa lawas sa akong amahan nga wala tuyoang namatay sa akong mga kamot. (KATAPUSAN)