Tambal Sa akong Dila

Taudtaod na nga nahuman ang Sinulog sa atong dakbayan sa Sugbo, apan nagsugwak lang ghapon ang naglinya nga mga deboto sa Basilica del Santo Niño nga buot mohawok sa milagrosong imahen sa Balaang Bata. Sagad kanila di taga ato. Ania sila karon sa nagkalain-lain nilang intensyon. Adunay nagpasalamat sa mga grasya nga ilang nadawat ug anaa poy namarayeg Kaniya nga unta ihatag ang mga butang nga hagbay da nilang gidamgo nga maangkon. Usa ako knila.
Lima ka tuig na man god nga nagsakit kining akong dla. Ubay-ubay nang EENT nga mga doctor ang akong giduol; bsag unsa na lang tambala ang giresita nga relihiyuso nakong giinom; pero way epekto. Ang punoan sa akong dila pirme lang gihaponng gikastigo sa kaul-ol ug labihang kahapdos. Samot nang kanang makakaon akog mantikaong potahe. Pastilan, haskang mahala ra ba sa mga tambal!
“Bay Lando, naproblema ka sa imong sakit?” sukna ni Egay, akong kauban sa trabaho, kinsa atua na madestino sa Manila pero mituyo gyud pag-anhi sa Sugbo aron pagpamista sa Senyor, kay nahimo na kini niyang tulumanon matag tuig.
Mitan-aw man god ko sa mga Sinulog contingent sa may Fuente Osmeña, diin naatol sab nga didto siya ug sulagma nga nagkakita mi.
“Oo, Bay Egay,” tubag ko sa iyang sukna.
“Naay sayon ra kaayong tambal ana.”
“Unsa man, Bay?” gitutokan ko si Egay.
“Naa, ay, kakita ka ana?” Gitudlo niya sa iyang simod ang gamayng rebolto ni Senyor Santo Niño nga giisa-isa sa usa sa mga gwapang mananayaw nga misalmot sa Sinulog parade. “Sa mga sakit nga din a matugkad sa mga utok sa mga mananambal, Siya ra ang bugtong dangpanan, Bay. Daghang matang sa kanser ang iyang giayo tungod lang sa kinasingkasing nga paghawok Kaniya liwas sa Sinulog.”
“Mao ba?” Naikmat akong kilay. Mora kog gitamparos. Lumad man gud akong Sugbuanon. Duol ra among balay sa simbahan sa Sto. Niño, pero wa gyud koy samba-simba. Pareha sa imaging nobena, bsan usa sa siyam ka adlaw, wa gyud koy natambungan. Maaypa ang taga lagyo kay nakakompleto pa. Naulaw ko sa akong kaugalingon. Nakonsensya. Unsaon, kanhi, inom ug babaye ra maoy akong gisimba. Kon wa ako taptig sakit sa dila, di mounding.
Di kaha ni usa ka wake-up call para nako? Kalit lang nakit-an kog balik kadtong mga malipayong adlaw kanus-a bisan asa lang motugpa ang tumoy sa akong dila. Nakapanglingo-lingo ko. Di kaha kadto maoy hinungdan? Magmahay man ko, ulahi na! di ko na mausab ang unsa mang dautang buhat nga gihimo ko sa nangaging mga adlaw. Nadutlan ko sa akong higalang si Egay.
Mao nga sa liwas sa Sinulog miapil ako paglinya sa mohawok sa sagradong imahen ni Sr. Sto. Niño. Ug bisag layo pa ang akong gibarogangikan sa estante sa Iyang nahimutangan, misugod na pagpanglugmaw ang mga luha sa akong mga mata nga nangayog pasaylo Kaniya. Unya dihang dinha na ako sa Iyang tungod, kinasingkasing kong gihikap ang estanteng mihalwa Kaniya uban ang pangaliyupo nga unta ayuhon na Niya ang akong sakit.
Paghigula nako sa simbahan dunay batang kulot ug buhok nga misugat nako. Namaligya siyag tambal nga epektibo sa mga sakit, labi na dilang pirmeng manghapdos. Kay nanginahanglan man ko, mipalit kog usa ka botelyang gamay nga ang sulod mora lag tubig sa ulan. Ug sumala sa tugon sa bata, nianang pagkagabii sa dayon ko nang katulog gihurot ko kinig inom.
Pagkaugma sa ako gyung pagmata, nahibulong ko. Tanang ngulngol sa akong dila hingpit nga nawala. Gibalikan ko ang bata sa Basilica del Sto. Niño aron pasalamatan, apan wan a kini didto. Misulod ko sa simbahan ug giadto ang imahen sa Batang Balaan. Gitutokan ko kini pag-ayo, labi na ang kulot Niyang buhok. May-ong Niya ang bata nga gipalitan ko sa tambal sa akong dila.